شکنجه‌ی سفید، کتابی از نرگس محمدی
شکنجه‌ی سفید، کتابی از نرگس محمد
در گفتوگو 12 زن زندانی سیاسی
چاپ اول 2020، نشر باران
(چاپ دوم 2021، نشر باران (گفتگو مرضیه امیری در چاپ دوم اضافه شده است
مجموعه گفت‌وگویی از نرگس محمدی با شماری از فعالان سیاسی در زندان با نام «شکنجه‌ی سفید» توسط نشر باران در سوئد منتشر شده است.
این فعال فعال حقوق بشر که در حال حاضر در زندان زنجان بهسر میبرد، در کتاب «شکنجه‌ی سفید» با 12 زن زندانی سیاسی گفتوگو کرده است.
موضوع محوری این گفتوگوها وضعیت سلول انفرادی در زندان‌های ایران به عنوان یکی از مصاديق بارز شکنجه است.
تاکید بر «شکنجه‌ی سفید» با سه خاطره از خود نرگس محمدی در زندان‌های حکومت اسلامی آغاز میشود و با گفتوگو با نیگارا افشارزاده، آتنا دائمی، زهرا ذهتابچی، نازنین زاغری، مهوش شهریاری، هنگامه شهیدی، ریحانه طباطبایی، سیما کیانی، فاطمه محمدی، صدیقه مرادی، نازیلا نوری و شکوفه یداللهی ادامه می‌یابد.
این دوازده زندانی سیاسی، از طیف‌های مختلف فکری و عقیدتی هستند؛ از فعالان حقوق مدنی، بهاییان، دراویش، کودکان و نوکیشان مسیحی و همچنین فعالان اصلاح‌طلب گرفته، تا جامعه‌شناس و فرزند یکی از جانباختگان سیاسی ده 60، و همچنین فعال حقوق بشری که در دهه 60 مدت‌ها حبس و شکنجه را تاب آورده است.
کتاب «شکنجه‌ی سفید» با مقدمه کوتاه شیرین عبادی، حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل آغاز میشود. او در این یادداشت تاکید است که علی‌رغم تمام زنجیرهایي که به دست و پای نرگس محمدی زده‌اند، «هنوز مانند شیر می‌غرد و به همین دلیل حکومت سعي دارد تا او را بشکند».
شیرین عبادی پیرامون گفت‌وگوهای نرگس محمدی در زندان با شماری از زندانیان زن نوشته است: «موضوع محوری این گفتوگوها وضعیت سلول انفرادی در زندان‌های ایران به عنوان یکی از مصاديق بارز شکنجه است. نرگس محمدی، از سال‌ها پیش، پیش از اینکه زندانی بشود، همواره پرچم‌دار مخالفت با سلول انفرادی بود. اين پرچم را حتي در زندان هم بر زمین نگذاشته و به روش‌هاي گوناگون مخالفت خودش را با آن بیان كرده است.
حالا برای ابراز این مخالفت، با تعدادی از هم‌بندان خود، یعنی زنان سیاسی-عقیدتی زندان اوین مصاحبه‌هایی انجام داده و گوشه‌اي از خاطرات آنها را ثبت کرده است.
از آنجایی که اين خاطرات در حصار زندان به رشته تحریر درآمده، به مثابه سند گویایی از تلاش در راه اجرای عدالت در ایران است.»
نرگس محمدی (زاده 1351 در شهر زنجان)، فعال حقوق بشر، روزنامه‌نگار، عضو شورای عالی سیاستگذاری ادوار تحکیم وحدت، و نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر است.
او بارها بازداشت شده و در دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی با اتهاماتی چون «فعالیت تبلیغی علیه نظام»، تشکیل کمپین «لغو گام به گام اعدام»، و «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور» به 16 سال زندان محکوم شده که ده سال آن قابل اجراست.
او در حال گذراندن دوره‌ی محکومیت خود در زندان اوین تهران بود که بعد از اعتراض به کشتار معترضان در آبان‌ماه 1398 به زندان زنجان تبعید شد.