سیامک پورزند، روزنامه‌نگاری که قرار شد خودکشی کند
سیامک پورزند، روزنامه‌نگاری که قرار شد خودکشی کند
روایتی از مهرانگیز کار
نشر باران 2024
شابک: 0-55-88653-91-978
سیامک پورزند در سال ۱۳۱۰ خورشیدی در یک خانواده‌ی نظامی زاده شد. برخلاف سنت خانوادگی، از دیوار مدرسه‌ی نظام شبانگاه گریخت و سرانجام کار مورد علاقه‌اش روزنامه‌نویسی را در روزنامه‌ی «باختر امروز» با عنوان خبرنگار فرهنگی، هنری و پارلمانی شروع کرد. مدیریت باختر امروز با حسین فاطمی، وزیر امور خارجه دکتر محمد مصدق بود.
سیامک در تاسیس تشکیلات مهارت خاص داشت. خلق جشنواره‌های سینمایی در ایران آن روزگار در کارنامه‌اش ثبت شده است. از سال ۱۳۲۹ در هجده‌سالگی تا بعد گاهی به تنهایی و گاهی با همکاری دیگران، جامعه را با فیلم و سینما و فستیوال سینمایی آشنا می‌ساخت. کتاب «سینمای ایران»، تالیف بهمن مقصودلو در برگیرنده‌ی چکیده‌ای از نقش‌هایی است که این شخصیت مطبوعاتی- سینمایی ایفا کرده است.
او با تاکید بر ضرورت رشد و توسعه‌ی سینما، در دوران جوانی آرمان تجددگرایی خود را با مشقت اجرایی می‌کرد. توانایی داشت تا مردان صاحب مقام شاه را متقاعد کند تا در افتتاحیه‌ی جشنواره‌های سینمایی حضور یابند و نخبگان ادب و هنر را متقاعد می‌کرد تا داوری در جشنواره‌ها را بپذیرند.
سیامک پورزند در ایران دهه ۳۰ و ۴۰ توانست سینمای غرب را معرفی کند.
دولتمردان شاه سال‌ها پس از آن که سیامک با دست خالی، جشنواره‌ها و فستیوال‌های سینمایی را برپا کرده بود، وارد این عرصه از کار فرهنگی شدند.
تمام خدمات فرهنگی و سینمایی سیامک، پس از انقلاب ۵۷ در جای اتهام و جرم و جنایت و خیانت و فساد اخلاقی، وارد کیفرخواستی شد که دادستان‌های بی‌سواد انقلاب با هدف نابودی تجددگرایی، بر ضد او صادر کردند که در این کتاب شرح کوتاهی از آن آمده است.