مهستی گنجه­‌ای

«مهستی گنجه ای بزرگترین شاعره رباعی سرا»، کتابی نوشته معین الدین محرابی است که نشر باران در سوئد به تاریخ آبان۱۳۷۳/ نوامبر۱۹۹۴ در ۳۹۸صفحه منتشر کرده است.

تاریخ ولادت مهستی گنجوی (یا مَهسِتّی گنجه ای یا مَهِستی گَنجَوی) با نام اصلی منیژه، شاعر ایرانی، به درستی معلوم نیست. بعضی او را از شاعران عهد غزنویان و برخی از شاعران عهد سلجوقیان دانسته اند. 

مهستی گنجه ای پس از خیام، برجسته ترین رباعی سرای ایران به شمار میآید و او را پایه گذار مکتب شهرآشوب در قالب رباعی میدانند. 

او چنگ و عودو تار را به زیبایی مینواخت، اما شهرت او بیشتر به خاطر رباعیاتش است. 

وی در سروده هایش زنی فتنه گر و زیبا بوده است که عشاق فراوانی داشته، از جمله امیر احمد تاجالدین بن خطیب که فرزند خطیب گنجه بوده و عاقبت به عقد او در میآید. ابن خطیب مانند همسرش طبع شعر داشته و رباعیاتی نیز از او باقی مانده است.