هفت دات‌کام

هفت دات‌کام

  • 210 kr
    Enhetspris per 
Skatt ingår.


هفت دات‌کام: یک وبلاگ فرضی، عنوان کتاب جدید بهروز شیدا است که با صفحه­آرایی و طرح روی جلدِ جهانگیر سروری در 377 صفحه توسط نشر باران در سوئد منتشر شده است. بهروز شیدا در این کتاب جستارها، قطعه­ها، نکته­ها، ترجمه­ها، گفت­وگوهای خود را در ساختاری وبلاگ‌گونه تدوین کرده است. بهروز شیدا در مقدمه‌ی کتاب خود چنین نوشته است: «فرض کنید صاحبِ یک وبلاگ تصمیم گرفته است مطالبی را که در یک دوران دو ساله در وبلاگِ خود نوشته است، به صورت یک کتاب چاپ کند؛ حاصل کتابی خواهد بود که پیش رو دارید. این کتاب بر این مبنا شکل گرفته است: یک وبلاگِ فرضی به صورتِ یک کتابِ کاغذی.» بهروز شیدا درباره­ی انتخاب چنین ساختاری می‌گوید: «وبلاگ از یک­سو گفتمان مسلط بر رسانه­­های رسمی را به جدال می­طلبد، از سوی دیگر رسانه­ای چندصدایی است. این دو اما، تنها خطِ آغاز کتاب من را می­سازند. کتاب من از پنج جهت از شکل وبلاگ می­گذرد. نخست این­که این وبلاگ فرضی است، دوم این که این وبلاگِ فرضی­ چاپ کاغذی شده است، سوم این­که مطالب این وبلاگ زیر چهارده عنوان، هفت هراس و هفت پرسش، تقسیم شده­اند. چهارم این­که نویسنده­ی این کتاب تنها نظر خود را ثبت نمی­کند؛ که نگاه­های گوناگونی را که زیر عنوان­های این وبلاگ جای می­گیرند، در کنار هم ثبت می­کند. پنجم این­که نویسنده­ی این کتاب در مقام خوانند­ه­گان فرضی­ی آن وبلاگ فرضی هم ظاهر می­شود، تا نگاه­های دیگری را هم ثبت کند. انگار ما رمانی داریم که شخصیت­های آن نگاه­های گوناگون هستند که به اختصار یا تفصیل در مورد هفت هراس و هفت پرسش سخن می­گویند. صدای نویسنده­ی این کتاب را سرانجام می­توان در فاصله­ی خط­ها خواند یا نخواند.» ساختار وبلاگی اما در لحن بهروز شیدا تاثیر نگذاشته است. نگاه­های گوناگون، همه، از زبان بهروز شیدا نوشته شده­اند. بهروز شیدا به شیوه‌ی وبلاگ‌نویسان گاه در میانه کار فقط تکه­ی کوتاهی می‌نویسد و عبور می‌کند و همین تکه­های کوتاه گاه به مخاطب کتاب این حس را انتقال می‌دهد که او در تکه­های کوتاه بیشتر به قالب وبلاگی رسیده‌ است. بهروز شیدا خود در این زمینه چنین توضیح می­دهد: «این وبلاگ فرضی است: یعنی مطالب کوتاه را با بلند می­آمیزد؛ مطالب گوناگون را با یک­دیگر می­آمیزد؛ ترجمه را با متن اریژینال می­آمیزد. یعنی از جهت شکل وبلاگ است، چرا که از جمله مطالب اصلی­ی آن توسط یک نویسنده نوشته می­شود، چرا که خواننده­گانی فرضی نظرات خود را زیر پاره­ای از مطالب ثبت می­کنند. اما از جهت محتوا یک نشریه­ی اینترنتی است. یعنی کیفیت را فدای ثبت نظر نمی­کند؛ یعنی در حیطه­ی اندیشه وارد می­شود؛ یعنی یادداشت­های روزانه نیست. یعنی مطالب یک نفس نوشته نشده­اند. یعنی فرض این است که این وبلاگ گاه روزها به روز نشده است. یعنی نشریه­ای است اینترنتی به شکل وبلاگ. در آمیخته­­گی­ی مطالب کوتاه و بلند، البته، تعمدی در کار بوده است: کیفیت اصل بوده است. ارتباط مطالب هر بخش را هم عنوان آن بخش تعیین می­کند. مطلب هیچ بخشی بی­ارتباط با مطلب دیگر آن بخش نیست.» مطالب این وبلاگ در دو گروه تقسیم­ شده­اند: گروه اول را هراس­های انسان تشکیل می­دهند؛ گروه­ دوم را پرسش­های انسان. هراس­های انسان خود در هفت عنوان تقسیم شده­اند؛ پرسش­های انسان نیز خود در هفت عنوان. هراس­ها­­ عبارت اند از: هراس اول: مرگ، هراس دوم: جنگ، هراس سوم: فقر، هراس چهارم: تنهایی، هراس پنجم: نادیده­شده­گی، هراس ششم: دشمن، هراس هفتم: رقیب. پرسش­ها عبارت اند از: پرسش اول: تاریخ را غایتی هست؟ پرسش دوم: آسمان یا زمین؟ پرسش سوم: روح یا جسم؟ پرسش چهارم: ذهن یا عین؟ پرسش پنجم: جمع یا فرد؟ پرسش ششم: یقین یا تردید؟ پرسش هفتم: انسان خیر است یا شر؟ زیر همه­ی عنوان­ها هم عنوان ثابتی هست که در بخش بزرگی از وبلاگ­ها به چشم می­خورد: در همین زمینه. مطالب مربوط به هر بخش زیر عنوان در همین زمینه گردآوری شده­اند. ماجرا هنوز تمام نیست: باز هم درست مثل بخش بزرگی از وبلاگ­ها در پایان هر مطلب عنوان دیگری هست: نظر خواننده­گان. زیر عنوان نظر خواننده­گان گاه مطلبی آمده است؛ گاه مطالبی آمده است؛ گاه مطلبی نیامده است. در هفت دات کام نه جستار بلند، یازده مطلب کوتاه، چهل­وپنج مطلب بسیار کوتاه، معرفی یا تورق هفده کتاب، یک رساله و یک جستار، سه گفت­وگو، نه ترجمه­ی آزاد یک ترجمه­ی آزاد و تلخیص، یک کاریکلماتور می­خوانیم. آخرین خط کتاب این کاریکلماتور است: «در دریای اشک گریه­ی ماهی­ها زنگ تنفس آب است.»