زبان سرخ
Skatt ingår.
«زبان سرخ»، عنوان کتابی است نوشته‌ی م.ف.فرزانه، نويسنده‌ی ساکن فرانسه که توسط نشر باران در سوئد منتشر شده است. م.ف.فرزانه در اين کتاب مجموعه‌ای از نوشته‌های پراکنده‌ی خود را که طی چهار دهه‌ی اخير در نشريات مختلف منتشر شده جمع‌آوری کرده است. چهار عنوان از اين مقالات که فصل يکم آمده درباره صادق هدايت است: «آخرين روزهای هدايت» شرح يکی از آخرين ديدارهای فرزانه با اين نويسنده است؛ روزی که هدايت آخرين رمان خود را پاره و به سطل زباله می‌سپارد و تلاش فرزانه برای جلوگيری از اين اتفاق نتيجه‌ای نمی‌دهد. دومين مقاله متن سخنرانی انتقادی اين نويسنده نسبت به جامعه‌ی ادبی است. اين مقاله زبانی طنزآلود دارد و در دانشگاه آستين تگزاس ارائه شده است. در مقاله‌ی «حقيقتی سربسته در يک نامه سرگشوده» که به مناسبت صدمين سال تولد صادق هدايت نوشته شده فرزانه از جمله به کتاب «شناخت‌نامه صادق هدايت» پرداخته است. در مقاله‌ی «جمال‌زاده و هدايت، پايه‌گذاران ادبيات نوين فارسی» نويسنده به شخصيت و کارهای اين دو نويسنده بزرگ ايرانی پرداخته است. فصل دوم، مقالاتی است درباره فريدون هويدا، فرخ غفاری، نادر نادرپور، تقی مدرسی، امير جهانبگلو و روژه لسکو. در اين مقاله‌ها فرزانه به رمان «قرنطينه» نوشته‌ی فريدون هويدا، مجموعه شعر «زمين و زمان» سروده‌ی نادر نادرپور، کتاب «اقليت‌ها» نوشته‌ی دکتر محمدرضا خوبروی پاک و «معمای هويدا» نوشته‌ی عباس ميلانی پرداخته است. «يادداشتی برای زنده‌ها» نيز می‌پردازد به امير جهانبلگو و روژه لسکو مترجم رمان «بوف کور» به زبان فرانسه، «در سوگ يک نويسنده شايسته» به تقی مدرسی و مقاله‌ی مفصل «شبهای ۱۱۲» به خاطرات دقيقی از فرخ غفاری و فريدون هويدا. در فصل سوم درنگی شده است بر سينما و چند فيلم با مقالاتی چون «وظيفه فرهنگی سينما»، «دست‌های حسين کاظمی در فيلم مونپارناس» و انتقاد از فيلم «طعم گيلاس» کيارستمی. در فصل چهارم سه داستان کوتاه از نويسنده فرانسوی مارسل بعالو و دو داستان کوتاه از لئونيد آندريف، نويسنده روس. شرح حال اين دو نويسنده نيز در ابتدای داستان‌ها تدوين شده است. «عروسک دماغ قندی» نيز شرح يک قصه‌ی عاميانه‌ی ايرانی است که نظير آن در کتاب «زندگی سری سالوادور دالی» به نقل از اين نقاش بزرگ آمده است. م.ف. فرزانه از نوجوانی با مطبوعات همکاری می‌کرد. به‌معرفی دکتر سيدصادق گوهرين با صادق هدايت آشنا شد و تا پايان عمر هدايت دوست و مريد او بود. سال اول حقوق را در تهران، روان‌شناسی و مردم‌شناسی را در سوربن گذراند و تحصيل حقوق را تا دکترای حقوق بين‌الملل در پاريس و تولوز ادامه داد. سپس با بورس دولت فرانسه فارغ‌التحصيل انستيتوی عالی سينمايی پاريس شد و از آن پس فيلم‌هايی مستند، بيشتر درباره‌ی هنر ايران، ساخت. مدتی به ايران آمد، نخستين آموزشگاه فنی سينمايی را تاسيس کرد و از اولين پايه‌گذاران تلويزيون ملی ايران شد. ليکن محيط کاری به‌قدری برايش ناگوار آمد که از شغل سينمايی دست کشيد و به عنوان رئيس بانک صادرات به پاريس بازگشت. آثارفرزانه عبارتند از: دو کتاب درباره‌ی هدايت («آشنايی با صادق هدايت» نشر مرکز، ۱۳۷۳، «صادق هدايت در تار عنکبوت» نشر مرکز، ۱۳۸۳)؛ رمان اتوبيوگرافيک «عنکبوت گوبا»، رمان‌های «چاردرد»، «خانه»، «دندان‌ها»، «راست و دروغ»، و «بن‌بست»؛ ترجمه‌هايی از گوگول، فرويد، اشتفان زوايگ، رنه گروسه، هورتيک، چخوف، موپاسان و ژان پل سارتر ... فيلم‌های مستند او نيز عبارتند از: «مينياتورهای ايرانی»، «کورش کبير»، «وقايع ايرانی»، «زن و حيوان يا هفت هزار سال هنر در ايران»، «زن‌های پاريسی» و «جزيره خارک» ...